K Harfi, günümüzdeki Türk alfabesinin on dördüncü harfidir. Ka veya ke sesi ile okunur. Doğru telaffuz şekli ise “ke” dir. “Ka” olarak telaffuz edilmesi yanlış bir kullanımdır.
K harfi kalın seslilerle art damak, ince seslilerle ise ön damaktan çıkarılır
K’da sesli ve sessiz uyumunu gerektirir.
Eski Türkler Arap alfabesi kullandığından kaf ve kef harflerini kullanıyorlardı
Eski Osmanlı ve Uygur alfabelerinde kaf ve kef harfleri kullanılmaktaydı.
K harfi bütün Türk lehçelerinde kullanılmıştır
Bütün Türk lehçeleri ve eski Türkçede ince veya kalın olarak kullanılmıştır
K kelimenin başında, ortasında veya sonunda bulunur
Sanki başka seçenek kalmış gibi 🙂
Eski Türk dilindeki bazı kelimeler yumuşayarak “k” harfini kaybetmiştir
Mesela bazı eski kelimelerin kullanımında yumuşa olmuş ve değişime uğramıştır. Örneğin; eski dilde kök – gök adını almış, eski dilde kemi – gemiye dönüşmüştür.
Eski dilde kelimelerin başlangıcında ga ve ge sesleri yoktu
Eski Türkçede ( 8-11 yy. Türkçesi ) kelimeler ge veya ga ile başlamazdı. Ka ve ke seslerinin ga ve ge ye dönüşmesi ile günümüzde kullanılmaya başlandı.
K harfi günümüzdeki hali ile 1928 yılında kabul edildi
1928 yılında gerçekleştirilen harf inkilabı ile Latin alfabesi getirilince günümüzdeki haline evrilmiştir.
K 150 veya 250 sayısını temsil eder
K, matematiksel olarak 150 veya 250 sayısını ifade etmek için kullanılır.
K harfi potasyum sembolüdür
Kimyada k, potasyumu sembolize eder.
Bin sayısı “k” ile ifade edilir
1000 sayısını k ile ifade edenler vardır, 10.000 = 10 k gibi. Bu durum bizim için biraz ithal bir ifadedir.
0 Comments